1.10.11

Muka Sedih

Tak, aku tak pakai topeng. Ini kan aku nak pakai bedak asas nak cover aku punya sedih. Dah biasa lah tdo sorang  sorang, tapi kali ni aku tdo tak berteman. Mimpi kosong, memang hari hari. Mimpi tak senyum, semalam lah. Aku pejam mata, celik semula, terpisat pisat mata aku tengok screen handphone. Mana kau? That was first attempt. Seterusnya, aku jadi berani, capai heater roomate, jerang air, buat bubur. Genggam lagi handphone aku. Tunggu punya pasal. Aku makan bubur ayam. Sedap! Itu buat aku terleka seketika, tapi habis je bubur aku, habis lah aku punya rasa gembira-yang-sebentar. Sunyi. Aku tak marah pun ada anjing yang menyalak pagi tu, sebab aku sunyi. Betul sunyi. Kalau aku pandai hipokrit lagi, aku dah tdo pakai masquerade. Third attempt, aku dah dail number kau, and then aku cancel. Sebab aku tahu mana ada jawapan. Sedih.

Aku rindu. Aku dah rasa hilang, dengan kau hilang aku menggila. Susah nak jumpa semula. Sekarang, I am in misery. Aku tunggu. Cepat sihat okay sayang? Dating time kita postpone pun takpe asal kau sihat. Tak penting tu semua. Janji, kau sihat. Aku tak sunyi. Aku rindu. Hujan turun sekarang please, kita nangis selebat lebatnya.